پایگاه خبری ایلام رویداد

ایلام رویداد |آرژانتین مجموعه گسترده¬ای از مؤسسات دولتی و خصوصی در زمینه علم، فناوری و نوآوری دارد و نوآوری کشاورزی در سراسر این ساختار پیچیده ظاهر می¬شود، که نشان‌دهنده¬ی اهمیت این بخش در اقتصاد آرژانتین است. این سیستم از ساختاری بسیار غیرمتمرکز برخوردار است و بسیاری از مؤسسات سازوکار تأمین اعتبار خود را دارند. اجزای اصلی سیستم علم، فناوری و نوآوری آرژانتین شامل وزارت علوم، فناوری و نوآوری تولید با وظیفه طراحی گسترده¬ سیاست¬ها و تدوین اولویت¬ها، آژانس ملی ارتقاء علم و فناوری، که عمدتاً مسئول تأمین ابزارهای مالی در سیستم نوآوری است، شورای ملی تحقیقات علمی و فناوری، که به همراه دانشگاه¬ها (عمومی، خصوصی، ملی و استانی) ظرفیت¬های اصلی تحقیق و توسعه (منابع انسانی و زیرساخت¬ها) را تشکیل می¬دهند و تعداد زیادی از مراکز تحقیقاتی و تخصصی ویژه است که بر بخش¬های خاص (از جمله کشاورزی، صنعت، دفاع، هوافضا و بهداشت) تمرکز کرده¬اند. علاوه بر این چندین موسسه تحقیقاتی مشترک با سایر کشورها نیز در این کشور وجود دارد که مزایایی هم¬چون تبادل بهتر نتایج تحقیقات را به همراه دارد. این ساختار نتیجه¬ی یک بررسی گسترده در سیستم علم، فناوری و نوآوری آرژانتین است که در اوایل دهه¬ی 1990 اتفاق افتاده و تغییر بعدی که انجام شده، تغییر در نقش¬ها و تمرکز بازیگران عرصه¬ی نوآوری بر فعالیت¬های علمی و فناوری برای توسعه راه¬حل¬های فناورانه است که سیستم¬های تولید را دگرگون کرده¬اند. این روند با اجرای برنامه نوسازی فناوری که توسط بانک توسعه بین آمریکایی تأمین مالی گردید، آغاز شد، که بودجه پروژه را از طریق ایجاد دو صندوق اختصاصی تحت عنوان صندوق ملی تحقیقات علمی و فناوری و صندوق فناوری آرژانتین، برای تسهیل نوآوری دولتی-خصوصی، تأمین می¬کند. این موضوع با ایجاد هماهنگی در سیاست¬ها و سازوکارهای مربوط به مشارکت ذینفعان، که وظیفه طراحی برنامه¬های ملی سیستم علم، فناوری و نوآوری را بر عهده دارند، تکمیل شده است. به‌طورکلی می¬توان بیان نمود که دو عنصر در هسته این سیستم نوظهور قرار دارند. یکی تفکیک دقیق بودجه و اجرای پروژه¬¬های تحقیق و توسعه، با تثبیت اجرای آن در مؤسساتی مانند شورای ملی تحقیقات علمی و فناوری ، دانشگاه¬ها، موسسه ملی فناوری کشاورزی و موسسه ملی فناوری صنعتی و دوم، طرح استراتژیک ملی است که اولویت¬ها را برای مشارکت بخش دولتی در سیستم نوآوری تعیین می¬کند. این عناصر با دگرگونی¬های مختلف سازمانی که به¬طور مستقل با اولویت¬ها و قوانین خاص خود کار می-کنند، با یک سیستم به¬هم¬پیوسته، به رشد نوآوری در بخش کشاورزی آرژانتین کمک کرده¬¬اند.

به‌طورکلی سه طرح کلان در عرصه نوآوری در آرژانتین وجود داشته است:

 برنامه 2000-1998 برای تحکیم مؤسسات جدید؛ یک طرح دوساله

 برنامه 2010-2006 که سیستم علم، فناوری و نوآوری را به یک ابزار فعال در سیاست-های عمومی برای بهبود مشارکت دولتی-خصوصی تبدیل کرده است

 برنامه آرژانتین نوآور یا خلاق 2020 برای دوره 2020-2012.

این عناصر با دگرگونی¬های مختلف سازمانی که به¬طور مستقل با اولویت¬ها و قوانین خاص خود کار می¬کنند، با یک سیستم به¬هم¬پیوسته به رشد نوآوری کمک کرده¬¬اند.

بااین‌حال تعدادی نقاط ضعف در سیستم نوآوری کشاورزی آرژانتین وجود دارد:

 اولاً، سیستم نوآوری هنوز عرضه¬محور است، زیرا وجود "تقاضا" ضعیف است و محدود به مسائل "مشورتی" و حضور بخش خصوصی در پروژه¬های صندوق فن¬آوری آرژانتین است و ثانیاً هیچ مکانیزم نظارت و پیگیری رسمی در سیستم نوآوری وجود ندارد، به‌جز در پروژه¬های خاص که توسط آژانس ملی ارتقاء علم و فناوری تأمین مالی می¬شود. 

دولت جدید آرژانتین که در سال 2015 بر سر کار آمد، میزگرد¬های بخش دولتی و خصوصی را برای بحث و گفتگو در مورد سیاست¬های عمومی و هماهنگی سرمایه¬گذاری، از جمله در موضوعات علم، فناوری و نوآوری برگزار کرده است.

در بخش دولتی، سیستم نوآوری کشاورزی آرژانتین یک سیستم نسبتاً پیچیده است که در آن نوآوری¬های فناوری و سازمانی با هم مرتبط هستند.

شکل 14 نمایی از بازیگران اصلی این سیستم را ترسیم کرده و نشان می¬دهد که چگونه آن¬ها برای رسیدن به نوآوری با قرار گرفتن تولیدکننده یا همان کشاورز در مرکز روند، با هم جمع می¬شوند و در کنار یکدیگر کار می¬کنند. 

موسسه ملی فناوری کشاورزی سنگ بنای سیستم نوآوری کشاورزی در آرژانتین است.

مدل موسسه ملی فناوری کشاورزی مبتنی بر ایده¬های اصلی زیر

اول این¬که همه فعالیت¬های تحقیق و توسعه کشاورزی را زیر یک سقف قرار می¬دهد.
دوم، تأمین منابع مالی با ابزارهای غیرسیاسی را ابتدا با پرداخت مالیات بر ارزش‌افزوده صادرات محصولات کشاورزی و سپس با دریافت درصدی از ارزش واردات و صادرات فراهم می¬کند. در نهایت هم بخش¬های خصوصی و دانشگاهی را در تصمیم¬گیری¬های سازمانی شرکت می¬دهد.
موسسه ملی فناوری کشاورزی به سرعت رشد کرده و تا اواخر دهه¬ی 1990، بخش عمده¬ای از ظرفیت¬های تحقیق و توسعه کشاورزی را فراهم کرده است. با ایجاد وزارت علوم، فناوری و نوآوری تولید ، تقویت مرکز شورای ملی تحقیقات علمی و فنی، ادغام مکانیزم¬های اجرای پروژه توسط آژانس ملی ارتقا علم و فناوری و رشد بخش خصوصی، وزن نسبی موسسه ملی فناوری کشاورزی کاهش یافته و تا حدودی کم¬تر شده است. بااین‌حال، موسسه ملی فناوری کشاورزی هنوز هم نمایان¬گر ساختار ملی حاکم بر مشارکت بخش¬های دولتی در فرآیندهای نوآوری کشاورزی در آرژانتین است.
سیستم نوآوری امروز (شکل 14) کاملاً متفاوت از سیستم نوآوری سال 1990 است.
در آن زمان اکثریت کشاورزان، صاحب زمین خود بودند و از آن¬جا که کشاورزان از سرمایه و دانش فنی و ضمنی برای سازمان‌دهی تولید برخوردار بودند، تأمین‌کنندگان و ارائه¬دهندگان خدمات، نقش جزئی در سازمان‌دهی تولید داشتند. بااین‌حال، برخی از خدمات ترویج عمومی، به‌طور عمده توسط موسسه ملی فناوری کشاورزی و سازمان¬های تولیدکننده مانند انجمن آرژانتینی کنسرسیوم¬های منطقه¬ای برای آزمایش¬های کشاورزی وجود داشت. علاوه بر این فعالیت¬های خارج از دروازه مزرعه توسط بازاریابی و سایر مجتمع¬های کشاورزی مورد توجه قرار گرفت. از آن زمان به بعد، نقش بخش خصوصی به¬طور قابل¬توجهی افزایش یافته است و به اصلی¬ترین تأمین‌کننده -نهاده¬ها، خدمات نیروی کار و شکل¬دهی به انواع مختلف قراردادها در بخش کشاورزی و تولید، تبدیل شده است.

شکل 14. سیستم نوآوری کشاورزی آرژانتین
Source: Trigo and Ciampi, 2018 based on Anllo et al, 2013.

در سیستم کنونی نوآوری کشاورزی در آرژانتین، تولیدکننده کشاورزی در مرکز سیستم قرار دارد. کشاورز جدید در منطقه پامپا با یک شرکت تولیدی مدرن کشاورزی که از طرق مختلف به زمین دسترسی دارد، تولید را مدیریت می¬کند، بهره¬بردار می¬تواند یک شرکت بزرگ یکپارچه عمودی یا تولید¬کننده کوچک و یا هم¬چنین می¬تواند یک پیمانکار ارائه¬دهنده خدمات باشد. شرکت کشاورزی لزوماً مالک زمین نیست و حدود دو سوم شرکت¬ها از طریق لیزینگ به این عامل تولید (زمین کشاورزی) دسترسی پیدا می¬کنند.
تولیدکنندگان کشاورزی برای مدیریت و کاهش خطرات اقلیمی، زمین را در مناطق مختلف اجاره می¬کنند. علاوه بر این، شرکت¬های تولید محصولات کشاورزی، بخش زیادی از فعالیت¬های کشاورزی را به پیمانکاران ارائه¬دهنده خدمات واگذار می¬کنند. پیمانکاران ارائه¬دهنده خدمات، دارای جدیدترین ماشین¬های کشاورزی و نیروی کار ماهر هستند. عموماً محصولات تولیدی در مزرعه خریداری می¬شود. هم¬چنین بخشی از تصمیمات مربوط به فرایند تولید و نوآوری¬ها، اکنون توسط تأمین‌کنندگان نهاده¬ها و ارائه¬دهندگان خدمات اتخاذ می¬شوند. منابع مالی برای تولید عمدتاً از سرمایه¬گذاران خارج از کشور حاصل می¬شود، زیرا سرمایه¬گذاران با سودآوری بالای بخش کشاورزی، به این بخش جذب می¬شوند. "کشاورز مدرن" به بازیگران مختلف در سیستم تولید که برای ارائه¬ی خدمات و نهاده¬های با کیفیت، با هم رقابت می¬کنند، وابسته است و این رقابت یک مؤلفه¬ی اساسی در فرآیند نوآوری است. پیمانکاران ارائه¬دهنده خدمات کشاورزی طیف گسترده¬ای از خدمات از قبیل بی¬خاک¬ورزی، کشت مستقیم، عملیات داشت، نظارت بر سلامت گیاه، برداشت، ذخیره¬سازی، طبقه¬بندی دانه¬ها و غیره را ارائه می¬دهند. آن¬ها بسیاری از نوآوری¬ها مانند دستگاه-های سم‌پاش خودران، مانیتورینگ و اطلاعات عملکرد آنلاین که اغلب با کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در ماشین¬های کشاورزی و مدیریت تخصصی عملیات مرتبط است را، ارائه می¬کنند.
پیمانکاران در سراسر قلمرو کشور حرکت می¬کنند و خدمات خود را ارائه می¬دهند و به همگن-سازی سطح تکنولوژی در مزارع مختلف کمک می¬کنند. آن¬ها نوآوری¬ها را پیاده¬سازی می¬کنند و بخشی از فرایند یادگیری هستند. پیمانکاران ارائه¬دهنده خدمات، 90% از کل غلات کشت¬شده در آرژانتین را برداشت می¬کنند و 70% از عملیات کاشت و استفاده از مواد شیمیایی در کشاورزی (سم¬پاشی) را نیز بر عهده ¬دارند. آن¬ها هم¬چنین بیش از 60% از خرید ماشین¬های کشاورزی را به خود اختصاص می¬دهند و مرتباً تجهیزات خود را به¬روز می¬کنند.

در دهه¬ی 1990، اشکال جدید تأمین مالی مانند صندوق¬های سرمایه¬گذاری مستقیم، اتحادیه¬ها، قراردادهای موقتی برای برداشت محصول و غیره به وجود آمد که بیش¬تر آن¬ها امروزه تحت عنوان اتحادیه¬های کاشت شناخته می¬شوند. این اتحادیه¬ها به نقاط ضعف سیستم¬های مالی آرژانتین پاسخ مناسب دادند و از تولیدکنندگان با سطح فنی قوی برخوردار هستند و به آن¬ها این امکان را می-دهد که برای یکپارچه¬سازی زمین در مقیاس بهینه، از بالاترین سطح فناوری استفاده کنند. این اشکال جدید تولید تا حدودی بیان¬گر فرایند شدت تولید بوده که از دهه¬ی 1990 روی داده است. بسیاری از تولیدکنندگان سنتی کوچک یا متوسط، به ارائه¬دهنده خدمات یا اجاره¬کننده ¬زمین تبدیل شده¬اند. سیستم نوظهور تولید، از عدم تمرکز بالایی در تصمیم¬گیری برخوردار است و اساساً در پاسخ به مشوق¬های اقتصادی بازار، به¬صورت خصوصی هدایت می¬شود.
سیستم نوآوری کشاورزی در آرژانتین هیچ مکانیزم نظارت رسمی و ارزیابی عملکرد، به‌غیراز موارد ضمنی در مکانیزم¬های بازار ندارد. بااین‌حال، این سیستم با توسعه کشاورزی حفاظتی، تولید بذور اصلاح¬ژنتیکی¬شده و سایر ابتکارات دولتی و خصوصی که منجر به پذیرش شیوه¬های خوب کشاورزی می¬شود، توانسته است به مسائل مربوط به پایداری، پاسخ دهد.

انتهای پیام/