به گزارش ایلام‌رویداد به نقل از بازتاب ایلام؛ امسال زمین تشنه تر ار هرسال و طبیعت دلمرده تر از هر موقع است؛ سعی کنیم با محافظت از طبیعت، به روح زمین قطره های آب تزریق کنیم.
در سالی که گذشت بارندگی نسبت به هر سال کمتر شده بود به طوری که زمین برای رفع تشنگی با چرخش هر بار به دور خود به دنبال چشمه ای میگشت تا خود را سیراب کند اما غافل از آنکه چشمه ای که دنبالش بود از خودش نشأت می گرفت و این تشنگی او را دیوانه کرده بود.
سلام خدمت همه مردم دوست داشتنی سرزمینم؛ در سالی که گذشت، در همان لحظه ای که بهار منتظر غیرت زمستان برای باریدن برف و بارانش بود، خبر خشکسالی داده شد و بهار افسرده و ناراحت سعی کرد برای شادی دل آدمیان هرچه در بر داشت را رو کند و مردم بفهمند که بهار سبز سر رسیده است.
در همان لحظه ای که همه چشم انتظار بارش رحمت الهی بودند که خداوند فرمود: امسال نوبت شماست و نشان دادن غیرتی که در وجودتان نهفته است؛ پس امسال شما رخت سیاه را از تن طبیعت بردارید و رخت سبز بر تن بهار کنید.
بهار زیبای قصه ما، وقتی ماجرا را فهمید سعی کرد راز نهفته در نشکفتن سرسبزی را برای مردم شرح دهد، پس همه مردم شهر را صدا زد و گفت امسال شما باید تدبیر کنید این قافله را و تا طبیعت زیبای نوروز من نابود نشده است، پیشگیری کنید از نابودی، چراکه پیشگیری بهتر از درمان است، اگر امسال سعی بر این دارید که در کنار عزیزانتان باشید و شاهد پر پر شدن این سرسبزی نباشید، پس بیایید و متحد شوید و امسال شما سرسبزی را برای خود به ارمغان بیاوید و بعد از رسیدن به هدف که زنده نگه داشتن طبیعت است بروید و همه با هم و در کنار هم، شاد باشید.
این داستان برگرفته از دیده های حاکی بر طبیعت است که همه ما مردم، آن را دیده ایم؛ امسال بوی عید کمتر از هر موقع در این مرز و بوم پیچیده بود، زیرا زمین از آب نه تنها سیراب نشده بود بلکه از تشنگی زبان باز کرده بود و با زبان بی زبانی به ما میفهماند که تشنه است و ماییم که میتوانیم حتی ذره ای چند، آب زلال بر وجودش تزریق کنیم.
پس وقتی همه ما، راز نهفته در دل سیاه طبیعت را فهمیدیم پس چرا دست به تدبیر نزنیم!؟ در میان آن جماعت که بهار فرا خوانده بود، فردی صدایش را صاف کرد و گفت: آخر چگونه میشود زمین را سیر آب کرد!؟
در همان حوالی همه یکصدا گفتیم: با محافظت از زمین که حتی از خشکیده شدن در حال نابودی است میتوانیم سرسبزی را سرزنده نگه داریم و هر نفر از ما با صرفه جویی در هر قطره آب آن را به دل زمین جاری کنیم و طبیعت را همچون فرزندی نو پا که وابسته به مادر است در آغوش گرم خود بزرگ کنیم و به جایی برسانیم که شاهد شکفتنش باشیم.
امسال را خودمان برای خود تبدیل به جشن و پایکوبی کنیم، رخت سیاه را از تن بهار بیرون بیاوریم و رخت سبز بر تنش کنیم و با انداختن تخت فرش سرزنده طبیعت بر روی زمین، مردم را به عروسی بهار دعوت کنیم و تعطیلات را به خوشی به پایان برسانیم.
بیایید امسال به خراشیدن دل طبیعت سبز حتی برای یک لبخند دیگری برای شادی دلش، «نه» بگوییم.
منبع:بازتاب ایلام
۱۴۰۰/۱۲/۲۹ ۱۴:۳۴
